ตำบลควนกรด มีเรื่องเล่าที่เกี่ยวข้องกับการเดินทางมากมาย หลายกระแสแต่พอจะสรุปว่า “พระยาคอลาย” ซึ่งเป็นพระยาในฝ่ายวานิชย์ทางสุราษฎร์เดินทางมา
เพื่อนำสินค้าไปขายทางเมืองตรังโดยใช้เรือสำเภาเป็นพาหนะพร้อมเหล่าบริวารและลูกเรือมากมาย แล่นเรือทวนกระแสน้ำขึ้นทางน้ำตาปีเดินทางไปเรื่อย ๆ และแวะพักแรม พร้อมซื้อขายแลกเปลี่ยนสินค้าไปตลอดทางผ่านเข้าคลองมิน คลองจัง เข้าคลองจอดและเดินทางได้ระยะหนึ่งเรือสำเภาของพระยาคอลายเกิดอัปปาง ทำให้ลูกเรือและสินค้าเสียหายมากมายเหล่าบริวารลูกเรือล้มตาย และสูญเสียเป็นอันมาก ซากเรือถูกกระแสน้ำไปเกยตื้นที่บริเวณใกล้เคียง ไม่สามารถใช้เดินทางต่อไปได้ หลังจากเรืออัปปางลงพระยาคอลายให้เหล่าบริวาร และลูกเรือช่วยกันรวบรวมทรัพย์สินและสินค้าที่เหลือเคลื่อนย้ายไปเก็บรักษาไว้บนเนินพร้อมให้สร้างที่พักอาศัย
ในบริเวณดังกล่าวให้บริวารและลูกเรือบางส่วนช่วยกันดูแลรักษาไว้และให้บริวารอีกส่วนหนึ่งเดินทางไปยังบริเวณ “ควนขี้แรด” เป็นการชั่วคราวพร้อมให้เหล่าบริวาร
สร้างกระโจมร่วมกันปักกลดาจำศีลภาวนาบำเพ็ญตน เพื่อเป็นการสะเดาะเคราะห์ร้ายไปด้วย ในระหว่างนั้น มีสตรีสูงศักดิ์เป็นผู้แสวงบุญจากแดนไกลนางหนึ่งชื่อว่า “นางพญาเลือดขาว” เดินทางผ่านและทราบข่าวเรือพระยาคอลายอัปปางจึงเดินทางไปยังควนขี้แรดเพื่อจะช่วยเหลือ แต่เมื่อไปถึงพบเพียงซากปรักหักพัง
และกระโจมชิ้นส่วนของร่มและกลดที่ทรุดโทรม เมื่อเห็นเช่นนี้นางพญาเลือดขาวจึงได้ให้บริวารที่ติดตามมาช่วยซ่อมแซมปรับปรุงให้สภาพดีขึ้นและสมบูรณ์เช่นเดิม
เพื่อจะได้เป็นที่พักของคนเดินทางต่อไป

          ที่พักแรม ณ ควนขี้แรดแห่งนี้ได้รับการเล่าขาน บอกกล่าวนักเดินทางไปรุ่นต่อ ๆ มาและเรียกที่พักแห่งนี้เรื่อยมาว่า “ควนกลด” แต่ด้วยระยะเวลาที่ล่วงเลยมานาน 
ผนวกกับภาษาที่ใช้ในการพูดการบอกกล่าวต่อ ๆ มา คำเรียกขานที่เรียกกันสืบมาว่า “ควนกลด” จึงค่อย ๆ เพี้ยนและกลายเป็น “ควนกรด” และเป็นชื่อตำบลที่ประกาศใช้กันอย่างเป็นทางการจนถึงปัจจุบัน